Wilma Davis, dialyseverpleegkundige

Wilma is een bekend gezicht voor dialysepatiënten. Ze werkt er inmiddels jaren op de afdeling als dialyseverpleegkundige.

Hoe lang werk je al voor het ziekenhuis en hoe ben je hier terecht gekomen?

“Sinds 2005 ben ik werkzaam als dialyseverpleegkundige in Reinier de Graaf. Daarvoor werkte ik ook al in dit ziekenhuis, maar toen als algemeen verpleegkundige. Omdat Reinier de Graaf in het verleden geen dialyseafdeling had, heb ik ook een tijdje in het Haagse ziekenhuis Westeinde gewerkt als dialyseverpleegkundige. Toen Reinier de Graaf wel een eigen dialyse-afdeling kreeg, hoefde ik niet lang na te denken om hier weer aan de slag te gaan. Het was voor mij dichterbij huis en bovendien heb ik het altijd enorm naar mijn zin gehad bij Reinier de Graaf. Het werken als dialyseverpleegkundige is echt mijn ding, ik vind het een geweldige baan waarin techniek en patiëntenzorg gecombineerd zijn.”

Wat is je rol binnen het ziekenhuis?

“Als dialyseverpleegkundige zorg ik voor mensen die, met een wat moeilijkere term, nierfunctievervangende therapie nodig hebben. Dit zijn patiënten bij wie de nieren niet meer goed werken en bij wie het niet meer lukt om dit met een dieet, medicatie en wijzigingen in leefstijl onder controle te krijgen. Deze patiënten komen bij ons in het ziekenhuis voor een zogenoemde hemodialyse. Hierbij neemt een kunstnier van een hemodialysemachine het filteren van het bloed van de nieren over. Deze patiënten komen hiervoor minimaal drie keer per week naar het ziekenhuis, voor een behandeling die een paar uur per keer duurt. Ik koppel deze patiënten aan de hemodialysemachine, maar ik doe nog veel meer dan dat. Zo coach ik patiënten met aanpassingen in hun leefstijl. Ook bied ik psychische ondersteuning. Hemodialyse heeft, zeker omdat het zo vaak moet gebeuren, namelijk een behoorlijke impact op het leven van dialysepatiënten. Daarnaast signaleer ik zaken waar patiënten tegenaan lopen tijdens hun behandeling. Samen met collega’s van andere specialismen, zoals diëtisten en maatschappelijk werkers, proberen we dan tot de juiste oplossing te komen. 

Verder ben ik actief in de vaatcommissie, die de zogenoemde vaattoegang van patiënten in de gaten houdt. Dit is de aansluiting waarmee patiënten op de hemodialysemachine aangesloten worden, zoals een shunt of een katheter. Een goede vaattoegang is van levensbelang voor de patiënten. Zonder een goede bloedtoevoer is hemodialyse niet mogelijk. Een vaattoegang kan betekenen dat de patiënt door middel van een operatie een zogenaamde shunt heeft gekregen. Hierbij maakt de chirurg een verbinding tussen een slagader en oppervlakkige ader. De shunt wordt door een verpleegkundige aangeprikt met dialysenaalden, waardoor het bloed met voldoende snelheid door de kunstnier kan stromen. Als het aanleggen van een shunt niet mogelijk is, dan krijgt de patiënt een centraal veneuze katheter. Omdat de vaattoegang echt van levensbelang is , is het belangrijk om deze goed te monitoren en eventuele problemen tijdig met de nefroloog, radioloog of chirurg te bespreken. Daarnaast ben ik nog actief in de patiëntenplanning en personele planning.”

Wat doe je zoal op een dag?

“Als ik ‘op zaal’ werk, krijg ik vier patiënten toegewezen die ik aansluit op de hemodialysemachines. Daarnaast houd ik de patiënten in de gaten tijdens de behandeling, bereid ik de benodigde dialysemedicatie en indien nodig overleg ik met de nefroloog, de arts die gespecialiseerd is in nieraandoeningen. Tijdens de behandeling maak ik een praatje met de patiënten en heb ik daarnaast tijd voor administratieve dingen, zoals het maken van roosters en patiëntenplanningen.

Als dialyseverpleegkundigen hebben we het werk verdeeld in dag- en middagdiensten. Daarnaast draaien we bereikbaarheidsdiensten als de afdeling dicht is, zoals ’s avonds en in het weekend, zodat patiënten in noodgevallen toch de juiste zorg kunnen krijgen. Ook dialyseer ik ook patiënten bij hen thuis. Zij worden dan ook aangesloten op een machine, maar zijn stabiel genoeg om hiervoor niet naar het ziekenhuis te hoeven komen. Het leuke van bij patiënten thuis komen voor dialyse is dat je toch een heel ander contact met ze krijgt. Er is meer ruimte voor een diepgaand gesprek en het is prettig om te zien dat ze zich in de thuissituatie minder patiënt voelen.”

Waarom is juist jouw werk belangrijk binnen het ziekenhuis?

“Ik kan patiënten helpen die chronisch ziek zijn en daarin voor hen het verschil maken. Sommige patiënten komen al vele jaren meerdere keren per week dialyseren.  Ik bouw dan echt een band met ze op. Dat komt op bijzondere manieren tot uiting. Zo ga ik met collega’s als het kan naar de uitvaart als een patiënt is overleden. Zo hebben we toch weer even contact met de familie en krijgen wij ook een kans om het af te sluiten.” 

Wat is voor jou belangrijk in je werk?

“Het werken in een team waarin je je veilig voelt en waar naar elkaar wordt geluisterd, waarin iedereen betrokken is en zich gehoord voelt. Ik vind het ook belangrijk om waardering te krijgen, zowel van patiënten als van collega’s. Daarnaast is het contact met patiënten mij veel waard.”

Wat is het meest opmerkelijke dat je in je loopbaan bij het ziekenhuis hebt meegemaakt?

“Dat is de weerbaarheid en de veerkracht van mijn patiënten. Ik zie dat veel van hen ondanks hun beperkingen toch de kracht vinden om door te gaan. Ondanks hun chronische ziekte passen ze zich aan en blijven ze positief. Daarin zie je echt hoe sterk mensen kunnen zijn. Diezelfde kracht zie ik trouwens ook terug bij patiënten die besluiten te stoppen met hun behandeling, omdat deze voor hen geen kwaliteit van leven meer biedt.” 

Als je Reinier de Graaf in een zin mocht samenvatten wat is dat dan?

“Het is letterlijk en figuurlijk een prettig ziekenhuis om in te werken en een plek waar je je kunt blijven ontwikkelen.”